ρέικι Tag

Η χρήση της υπέρυθρης θέρμανσης στην αρχαιότητα

Η χρήση της υπέρυθρης θέρμανσης στην αρχαιότητα. Η υπέρυθρη θέρμανση δεν είναι μια καινούργια ιδέα. Αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν την υπέρυθρη ακτινοβολία σε πάρα πολλούς τομείς της καθημερινότητάς τους. Από την θέρμανση των σπιτιών των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, την θεραπευτική τεχνική Ρέικι (Reiki) στην αρχαία Κίνα έως τον τρόπο μαγειρικής με ζεστές πέτρες που χρησιμοποιούνται από την παλαιολιθική εποχή, η χρήση της υπέρυθρης θερμότητας ήταν ένας διαδεδομένος τρόπος θέρμανσης ανθρώπων και αντικειμένων (έμψυχων και μη αντικειμένων ). Παρακάτω παρουσιάζονται κάποιες χρήσεις:

Η θεραπευτική τεχνική Ρέικι θεωρείται μια παλιά θηβετιανή τεχνική που ανακαλύφθηκε εκ νέου από έναν Ιάπωνα μοναχό, τον δρ. Μιάκο Ουσούι (Dr. Miako Usui). Η τεχνική αυτή αντιμετωπίζεται ως ένας τρόπος αυτοίασης μέσω μεταφοράς ενέργειας. Ο τρόπους εφαρμογής του Ρέικι γίνεται από τον θεραπευτή προς τον θεραπευόμενο. Ο θεραπευτής τοποθετεί χέρια του σε επαφή με το σώμα ή από κοντινή απόσταση. Μέσω αυτού το θεραπευτικού τρόπου επιτυγχάνεται η ψυχική και σωματική ευημερία του θεραπευόμενου. Σύγχρονες επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι κατά την διάρκεια μιας θεραπείας Ρέικι , τα χέρια του θεραπευτή μεταφέρουν υπέρυθρη θερμότητα. Έτσι, ο θεραπευόμενος αισθάνεται μια ‘γλυκιά’ ζέστη και μια ήρεμη χαλάρωση, οι οποίες βοηθούν στην βελτίωση τόσο της σωματικής όσο και της πνευματικής κατάστασης ενός ατόμου.

Η μαγειρική με ζεστές πέτρες θεωρείται πως ξεκίνησε με την εφεύρεση των εστιών περίπου την μέση παλαιολιθική εποχή και την εισαγωγή των δημητριακών στην βασική διατροφή των ανθρώπων. Η χρήση των καλαθιών απευθείας πάνω στην φωτιά ήταν απαγορευτική, μέχρι την εφεύρεση της αγγειοπλαστικής. Τότε συνήθιζαν να παίρνουν τις θερμές πέτρες γύρω από την εστία. Πάνω τους τοποθετούσαν καλάθια και αγγεία σε απόσταση για το μαγείρεμα κυρίως λαχανικών και δημητριακών. Επίσης χρησιμοποιούσαν ασβεστόλιθους, οι οποίοι είχαν πυρακτωθεί, για να βράσουν ή να θερμάνουν νερό. Τεχνικές μαγειρέματος με θερμές πέτρες έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα σε διάφορες περιοχές του κόσμου.

Η υπέρυθρη ακτινοβολία χρησιμοποιούταν και για την θέρμανση χώρων κατά την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες και αργότερα οι αρχαίοι Ρωμαίοι έκαναν χρήση του υπόκαυστου. Το υπόκαυστο είναι ένα σύστημα επιδαπέδιας θέρμανσης με υπέρυθρες. Οι Ρωμαίοι εξέλιξαν και εφάρμοσαν το σύστημα του υπόκαυστου σε μεγάλο βαθμό. Για να λειτουργήσει αυτό το είδος θέρμανσης αποτελεσματικά χρειαζόταν μια συνολική προετοιμασία και προεργασία στη κατασκευή του κτίσματος. Το πάτωμα κατασκευαζόταν πάνω σε χαμηλού ύψους στύλους, με ενδιάμεσους κενούς χώρους. Τα κύρια υλικά ήταν τα φυσικά πετρώματα και κυρίως το μάρμαρο. Επίσης, αργότερα εισήγαγαν κενούς χώρους και στους τοίχους. Στην υπόγεια βάση του υπόκαυστου διατηρούταν μια φωτιά, της οποίας οι καπνοί διαχέοταν στα κενά μέρη ανάμεσα στους στύλους. Έτσι, το πάτωμα και οι γύρω τοίχοι θερμαινόταν από τα καυτά αέρια που κυκλοφορούσαν έχοντας ως αποτέλεσμα μια ‘αριστοκρατική’ και ποιοτική θέρμανση. Το ίδιο σύστημα θέρμανσης το χρησιμοποιούσαν και στα λουτρά τους για την θέρμανση των αιθουσών caldarium και tepidarium (αίθουσα καυτών και χλιαρών λουτρών), ενισχύοντας το σύστημα με θερμές από τον Ήλιο πέτρες που απέδιδαν θερμότητα μέσω υπέρυθρης ακτινοβολίας.

Ωστόσο, ένα αντίστοιχο σύστημα υπήρχε και επανέρχεται σε χρήση στην Κορέα. Τα οντόλ είναι σπίτια με εγκατεστημένη επιδαπέδια θέρμανση με μεγάλη απόδοση. Το σύστημα κατασκευής είναι παρόμοιοι με εκείνο του υπόκαυστου. Συνήθως, η κουζίνα κατασκευαζόταν ένα επίπεδό ενός μέτρου χαμηλότερα από τα θερμαινόμενα δωμάτια. Οι καπνοί και τα παράγωγα της εστίας στην κουζίνα μεταφέροταν στα υπόλοιπα δωμάτια με μικρούς, ίσιους αγωγούς. Έπειτα, τοποθετούσαν ένα στρώμα από λεπτές πέτρες και ειδικών λαδόκολλων κάτω από το ξύλινο πάτωμα για να ενισχύσουν την θερμαντική απόδοση του συστήματος. Οι σύχρονοι Κορεάτες αρχιτέκτονες επιστρέφουν σε αυτό τον παραδοσιακό τρόπο σχεδιασμού και κατασκευής κατοικιών, αφού η θέρμανση αυτού του είδους είναι αποτελεσματική και ευρέως αποδεκτή από το κοινό.
Τα παραπάνω παραδείγματα χρήσης υπέρυθρης ακτινοβολίας στην αρχαιότητα αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα της υπέρυθρης θέρμανσης σε τομείς της καθημερινότητας. Ο συνδυασμός υπέρυθρης ακτινοβολίας με την θερμοσυσσωρευτική ικανότητα των φυσικών πετρωμάτων συνθέτουν τον συνδυασμό για ένα σύστημα θέρμανσης θερμικά και αισθητικά αποδοτικό σε μεγάλο βαθμό.